خدا رو چجوری باید شکر کرد؟

داداشم بنا به دلایلی تصمیم گرفته بره تهران! و رفت!!!! انگار که رفته باشه خارج، دلمون شده انقد.

خالم هنوز سالگرد ازدواجشونو نگرفتن که تصمیم گرفتن که جدا بشن و اوضاعشون به شدت به هم ریخته!

خودم یه تصمیمی گرفتم که نیاز به پشتکار زیادی داره

+ خدایا تو میدونی در پسِ این سه خط نوشته، چقدر دل شوره و نگرانی و خستگی وجود داره،خودت گفتی درداتونو بیارین پیش خودم ،منم آوردم پیش خودت...

ما یکبار در عمرمون با قطعیت گفتیم نه به این رشته علاقه ای ندارم

 تمام ملت دست به دست هم شدن که به زور علاقه را در من به وجود بیارن حتی پس از فارغ التحصیلی در رشته دیگری نظرشون بر اینه که باز بیا برو همونو بخون

به جایی رسوندن منو که هی از خودم سوال میپرسم چرا باید به همچین رشته ای که همه طرفدارشن و پول خوبی هم داره علاقه ای نداشته باشم آخه :||||||||||

بزنم خودمو بکشم؟

در خانواده ای زندگی میکنم که پدر میگه "من بدون بچه ها نمیرم مسافرت!" :|

خب خداروشکر و هزارشکر که پدرم صحیح و سالمه و توانایی مالی داریم که بریم مسافرت و پدرم انقد خاطر بچه هاشو میخواد و نگرانشونه و شکر شکر شکر

ولی خب من تازه از مسافرت برگشتم و کلاس تابستونیام تازه شروع کردن و ذوق و شوق کلاسامو دارم و اصلا دوست ندارم باهاشون برم!

+به امید آن روز که پدرمان ما را آدم مستقل بدانند و به رسمیت بشناسد.

اللهم صل علی محمد و آل محمد

الان و برای هزارمین بار پدرم پرسید که: " جیک تو چند روز میای مسافرت؟"

مَنی که تا همین دو ساعت پیش میگفتم نهایتا مسافرتِ دو روزه میام، طی یک عملِ انتحاری که اندرونی مغز من افتاد گفتم: " چهار پنج روز هم میتونم و میام باهاتون" :|

بدین ترتیب رفتنی شدیم :|

+ توافقِ اجباری

خداراشکر

اللهم صل علی محمد و آل محمد